تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی
تکنیک پوزیشنال ریلیز (Positional Release Techniques)، یا تکنیک رهاسازی موضعی، یک نوع خاص درمانی است که درد را کاهش داده و در نهایت از بین می برد. این روش که به عنوان یک تکنیک مخالف با وارد کردن فشار و کشیدگی بافت ها شناخته می شود، یک نوع درمان دستی است که از طریق قرار دادن بافت های بدن در موقعیت های راحت و مناسب سیستم عصبی، می تواند چرخه اسپاسم و درد را قطع کند. قطع شدن چرخه اسپاسم و درد طی مدت زمان مشخص، باعث استراحت بافت ها شده و آنها را در محدوده طبیعی قرار می دهد.
در ادامه درمان با استفاده از تکنیک پوزیشنال ریلیز یا PRT ، قرار گرفتن در محدوده مناسب و طبیعی، سبب افزایش قدرت و بازگشت عملکرد بافت آسیب دیده می شود. این روش درمانی بسیار شبیه به باز کردن گره از زنجیر گردنبند است و در واقع به همان شکل کار می کند. در این تکنیک، بدن در حالتی قرار می گیرد که بافت ها به هم فشار وارد می کنند و گره ها فشرده شده و به واسطه تحریک بافت های اطراف، تنش عصبی از بین می رود. تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی، یک نوع درمان بدون درد است و برای تمام سنین و دردناک ترین شرایط، مناسب است.
شروع استفاده از تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی
تکنیک پوزیشنال ریلیز، برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ توسط پزشک استخوان درمان به نام دکتر لارنس جونز، معرفی شد و به تناسب عملکرد آن طی سال ها بعد توسعه یافت. طبق نظریه دکتر جونز، بدن دارای یک سری محدودیت های بافتی است که نمی توان به صورت مستقیم روی آن درمان انجام داد. علاوه بر این، سیگنال های عصبی ایجاد شده به واسطه درد و التهاب حاد یا مزمن، باعث افزایش فعالیت عصبی در مغز و سطح بافت آسیب دیده می شود.
در سال 2006 دکتر اسپیشر، یک نظریه تکمیلی در مورد تکنیک پوزیشنال ریلیز ارائه کرد. بر اساس این نظریه، باز کردن گره های عصبی و عضلانی با کاهش فعالیت اعصاب و عضلات، قابل انجام است. همچنین این تکنیک با تغییر جهت جریانات عصبی که به دلیل درد و التهاب شکل گرفته است، مراحل درمان را رو به بهبودی پیش می برد. دکتر اسپیشر نوع عملکرد این تکنیک با توجه به انواع درد و التهاب بافت ها را نیز پیش بینی کرده است.
تحقیقات او در این مورد، به یک روش درمان کامل برای توسعه یک طرح جامع، تبدیل شد. با این حال، PRT اغلب تنها یک بخش از فرایند درمان است که باید تا مدتی اجرا شود. این روش حتی پس از آزاد شدن یک بافت و از بین رفتن درد، باید دوباره یا چند باره تکرار شود تا جایی که ساختار بافت جدید پایدار شود. در این مرحله درمان های استئوپاتیک یا همان استخوان درمانی که شامل استفاده از دست برای دست ورزی فیزیکی روی بافت های ماهیچه ای و استخوان ها است نیز می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.
کاربرد تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی
تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی کاربرد زیادی دارد و برای هر بیماری که سابقه درد حاد یا مزمن داشته باشد، مناسب است. در اولین مرحله، دانستن علت بروز آسیب دیدگی یا درد برای دسته بندی و شناسایی محدودیت های بافتی کمک کننده خواهد بود. برای مثال هر بیماری، طی سانحه ای نظیر سقوط، تصادف شدید، آسیب ورزشی یا عملکرد غیر منتظره بدن، ممکن است دچار آسیب شود.
با این حال در برخی موارد ممکن است محدودیت های بافت و تریگر پوینت یا نقاط ماشه ای در اثر شرکت در تمرینات ورزشی، استرس، مداخله جراحی و اضافه وزن ایجاد شود. در این مرحله از درمان پزشک بیمار را ارزیابی می کند تا تشخیص دهد که آیا علائم، مربوط به بیماری های زمینه ای است یا با آسیب در ورزش مرتبط می شود. کاربرد تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی درست زمانی مشخص می شود که پزشک برای بیشتر بیماران که به درد در هر ناحیه ای دچار می شوند، این روش را تجویز می کند. به علاوه تحت مراقبت بودن سیستم عصبی با تکنیک رها سازی موضعی در طول مدت زمان مشخص، می تواند به حفظ ساختار بافت طبیعی کمک کند.
بنابراین، این مسئله به کاهش درد و در نهایت از بین بردن درد برای همیشه منجر می شود. به عنوان توضیح بیشتر برای کاربرد تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی می توانیم به این مسئله اشاره کنیم. یک بیمار ممکن است به طور کاملا ناگهانی قصد کند که درد پشت و ستون فقرات خود را با فشار درمان کند، اما فلکس های کمر، با درمانی که با فشار باشد، بهبود پیدا نمی کند. در واقع این نوع درد ابتدا نیاز به آزاد شدن اعصاب دارد؛ چرا که درمان قبل از آزاد سازی اعصاب، منجر به مشکل در ساختار اصلی مهره ها و بافت اطراف آن می شود.
درمان با تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی
همان طور که پیش از این گفتیم، تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی مورد استفاده قرار می گیرد و بسیار کاربردی است. درمان با تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی در اولین جلسه معمولاً ۹۰ دقیقه طول می کشد و شامل یک بخش ارزیابی جامع است. به طور کلی در اولین جلسه، فیزیوتراپیست و بیمار با یکدیگر آشنا می شوند.
در ادامه آشنایی، یک پرونده جامع سلامت از بیمار تشکیل می شود و همچنین در صورت لزوم ارزیابی ارتوپدی انجام می شود. جلسات پیگیری بعدی نیز معمولا یک تا دو ساعت طول می کشد و برای بیشتر اختلالات، 6 تا 8 هفته کفایت می کند. همچنین در طی تمرینات فیزیوتراپی و حتی بعد از تکمیل جلسات، فیزیوتراپی در منزل لازم است.
مزایای تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی
- عدم به کارگیری فشار مضاعف روی بافت ها
- قرار گرفتن اندام در مناسب ترین حالت طی درمان
- مطلوب شدن عملکرد هر عضو بدون استفاده از هیچ نیروی مداخله گر
- افزایش دامنه حرکتی
معایب تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی
تکنیک پوزیشنال ریلیز، برای برخی موارد خاص مثل بدخیمی سیستمیک، آنوریسم آئورت شکم و قفسه سینه، آرتروز حاد، زخم های باز و عفونی، شکستگی های در حال بهبود، هماتوم، حساسیت بیش از حد پوست و… دارای محدودیت های خاص و حتی منع استفاده است.
هدف تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی
هدف تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی، حاصل شدن بهبودی با اصلاح گره های عصبی و برقراری تعادل بین بافت های عضلانی و اعصاب است. این روند به تسهیل بازسازی، رشد و ترمیم بافت ها کمک زیادی می کند. تکنیک رهاسازی موضعی همچنین انواع آسیب های ورزشی و دیگر شرایط دردناک مانند اسپاسم های مزمن و حاد بافت های بدن را درمان می کنند که برای ورزشکاران بسیار مناسب است. به علاوه، این روش بر روی ستون فقرات و مهره های کمری و نخاعی تمرکز ویژه ای دارد و به تقویت طبیعی عضله کمک می کند.
با توجه به شرایط زندگی امروزه تکنیک پوزیشنال ریلیز در فیزیوتراپی آرنیکا، یکی از کاربردی ترین روش های درمانی است. علاوه بر این در این مرکز فیزیوتراپی، درمان استئوپاتیک یا استخوان درمانی برای درمان انواع آسیب ها و شرایط دردناک به روش های دیگر از جمله ابزار گراستون، دستگاه CPM، لیزر، الکتروتراپی، شاک ویو، طب سوزنی و… استفاده می شود. همچنین کلینیک فیزیوتراپی آرنیکا با متخصص درمانگر فیزیکی، ماساژ درمان، کار درمان، مربیان ورزشی، استخوان درمان ها و دیگر متخصصان و پزشکان مرتبط با فیزیوتراپی برای برآورده کردن همه نیازهای درمانی بیماران گرامی همکاری می کند.
سوالات متداول
- تکنیک پوزیشنال ریلیز چیست؟
تکنیک پوزیشنال ریلیز یک روش کارآمد و مناسب است که با استفاده از رهاسازی موضعی بافت های آسیب دیده، بدن را در حالت مناسب قرار می دهد.
- اثرات تکنیک پوزیشنال ریلیز چیست؟
پس از مطالعه عوامل درد در بافت ها و عضلات بدن، مشخص شد که میانگین درد قبل از درمان با استفاده از تکنیک پوزیشنال ریلیز، 5.88 بوده و این در حالی است که پس از درمان، میانگین درد تا 1.88 کاهش یافت.
- موارد منع مصرف تکنیک رهاسازی موضعی چیست؟
این تکنیک، یک روش درمان بدون درد است. با این حال، چند مورد منع مصرف مثل بدخیمی سیستمیک، آنوریسم آئورت شکم یا قفسه سینه، آرتروز حاد، شکستگی های در حال بهبود، زخم ها و بخیه های باز و… وجود دارد که از استفاده از آن جلوگیری می کند.
- آیا تکنیک پوزیشنال ریلیز، روش مطمئنی است؟
تکنیک رهاسازی موضعی برای اکثر بیماران مطمئن و مؤثر است؛ زیرا این روش مخالف فشار وارد کردن روی اندام ها است و هیچ نیرویی مورد استفاده قرار نمی گیرد.
- چرا از پوزیشنال ریلیز استفاده می کنیم؟
با قرار دادن بدن و بافت های آسیب دیده در راحت ترین موقعیت، می توان سیستم عصبی را از طریق قطع چرخه درد و اسپاسم هدف قرار داد . از بین بردن اسپاسم های عضلانی، بافت را بهبود دهد و این نوع درمان منجر به بازیابی تحرک و بهبود عملکرد می شود.
- تکنیک پوزیشنال ریلیز برای چه بیمارانی مناسب تر است؟
تکنیک رهاسازی موضعی برای هر بیماری که سابقه درد حاد یا مزمن دارد مناسب است . دانستن علت درد یا شرایط آسیب دیدگی بیمار باید به اطلاع پزشک برسد تا به تشخیص پزشک بهترین درمان برای بیمار معرفی شود.
بدون دیدگاه